Następnego dnia po Wszystkich Świętych (2 listopada) obchodzony jest dzień wspominania zmarłych (Dzień Zaduszny). Dla chrześcijan jest to dzień modlitw za wszystkich wierzących w Chrystusa, którzy odeszli już z tego świata, ale przebywają w czyśćcu i potrzebują naszej modlitwy, by mogli dostąpić zbawienia.

Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych wprowadził opat Benedyktynów w Cluny św. Odylon w roku 998. Bardzo szybko zwyczaj ten przyjął się w całym Kościele. W roku 1915 w czasie wielkiej wojny światowej papież Benedykt XV na prośbę opata-prymasa Benedyktynów pozwolił kapłanom całego Kościoła odprawiać w tym dniu trzy Msze święte. Jedną ofiarują według własnej intencji, drugą za dusze wszystkich wiernych zmarłych, a trzecią według intencji papieża.

 Mszał Rzymski Wydaw.Pallotinum 1963 r.Dla katolików równie ważny, a nawet ważniejszy jest dzień 2 listopada - Dzień Zaduszny. Dawniej wierzono, że dusze ludzi, którzy odeszli, przebywają w tym dniu wśród żywych. Zostawiano więc na noc uchylone furtki, drzwi w domach. W XIX w. w przeddzień Dnia Zadusznego pieczono pierogi, chleby, gotowano bób, kasze i stawiano wraz z wódką na stole jako poczęstunek dla dusz zmarłych. Tego dnia zakazane było szycie, prasowanie, rąbanie drewna czy wylewanie brudnej wody przez próg. Wierzono, że w noc zaduszkową dusze zbawionych zbierają się o północy w kościele, gdzie duch zmarłego księdza odprawia dla nich mszę św., mając do pomocy duchy organisty i kościelnego.

1 i 2 listopada wierni składają ofiary na tzw. wspominki, wypisując imiona zmarłych na kartkach, prosząc, by cały Kościół modlił się za nich. - Modlitwa za zmarłych, którą nazywamy "wspominkami", jest znana od bardzo dawna. Pojawiła się w klasztorach i była znakiem głębokiej wiary w moc modlitwy wspólnotowej. Od klasztoru do klasztoru przekazywano sobie spisy imienne zmarłych i podejmowano za nich modlitwę w listopadzie, jak w ciągu całego roku liturgicznego.